ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
POETRY MOVES INTERNATIONAL FESTIVAL 2024
«Ματιές απ΄το παράθυρο» - Νέλλη Τραγουστή, φωτογράφος| εικαστικός (Ελλάδα|Γερμανία)
Ποίηση: Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε
Νέλλη ΤΡΑΓΟΥΣΤΗ
Η Νέλλη Τραγουστή σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και σημειολογία ( Σχέση εικόνας και λόγου στη ζωγραφική, στη φωτογραφία και στον κινηματογράφο), στην Ecole Pratique des Hautes Etudes της Σορβόννης, στο Παρίσι.
Εργάστηκε στην Αθήνα σε διάφορες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, ως μεταφράστρια, σεναριογράφος και φωτογράφος.
Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής με την Κατερίνα Μερτζάνη, στο ελεύθερο εργαστήριο του Δήμου Αθηναίων και μαθήματα χαρακτικής στο τμήμα του Jens Jensen, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου (UdΚ). Πραγματοποίησε αρκετές ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής στη Γερμανία και στην Ελλάδα.
Από το 1987 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο.
Kanella (Nelly) TRAGOUSTI
was born in Amalias Greece, in 1959. She studied philology at Athens University and semiology in Paris at "Ecole Pratique des Hautes Etudes" of the Sorbonne University (Diploma about the relation between text and image in photography, cinema and painting). 1985 She attended the painting workshop of Katherina Merzani at the "Ora" gallery in Athens. She worked in Athens for several TV and movie productions and films as translator, scriptwriter and free-lance photographer. She attended from 1990 to 1992 the engraving course organised by Jens Jensen at the Academy of Art.
Nelly lives in Berlin since 1987 where she works as a free artist.
Nelly Tragoustis Fensterblicke (πιο κάτω η ελληνική μετάφραση)
Es scheint paradox, aber photographische Blicke in ein menschliches Gesicht und aus einem Fenster können sich inhaltlich ähneln, im Idealfall öfnet sich die Seele des Menschen oder die Landschaft in ihrer Essenz. In beiden Bereichen hat Nelly Tragousti ausgiebig gearbeitet. Ihr Blick ist in die Weite gerichtet oder auf das Innerste, hinter die Fassade des Physiognomischen oder hinter den Horizont. Das bleibt zwar ein theoretisches Rezeptionsangebot, aber wir können es weiterdenken und visuell weiterentwickeln. Ein Fensterblick vereint verschiedene Gegensatzpaare: innen und außen, die Behausung und die Welt, klein und groß, Licht und Schatten.
Tragoustis Aufnahmen entstehen vor allem in Deutschland, Italien und in Griechenland. Die Staaten im Zentrum beziehungsweise im Süden Europas stehen für unterschiedliche Werte und Mentalitäten sowie Lichtverhältnisse. Und diese Unterschiede zeigen sich auch in ihren Fensterbildern.
Fenster haben sich die Menschen in ihre Häuser gebaut, um Licht und frische Luft ins Innere zu lassen, folglich aus rein pragmatischen Gründen. Doch die schlichte Möglichkeit, hinausschauen zu können, war in der Frühzeit, also im Fall von Höhlen und ersten Hütten, geradezu überlebenswichtig. Später ergaben sich auf diese Weise soziale Kontakte zur Umgebung respektive zur Sippe, was gesellschaftsstiftend wirkte. Im Lauf der Zeit wandelte sich der Blick aus dem oder auf das Fenster, immer wieder dargestellt in der Kunstgeschichte von Jan van Eyck bis Marcel Duchamp, auch ins Symbolische: Er versinnbildlicht Erwartung und Hofnung, Kontemplation und Melancholie.
Wenn Nelly Tragousti heute reale, verlassene Räume betritt und dort mit der Kamera aus dem Fenster schaut, entsprechen ihre Fensterbilder gelegentlich melancholischen Blicken, ja mitunter kongenialen Übersetzungen filmischer Bilder eines Theo Angelopoulos ins statische Bild. Dem griechischen Regisseur fühlte sie sich bis zu seinem Tod menschlich und künstlerisch sehr verbunden. Und so ist es kein Zufall, dass einige der Photographien seit 2005 in dessen unmittelbarem beruflichem Umfeld entstanden sind. Die Aufnahmen erscheinen so zeitlos, dass Zeit oder das Verstreichen von Zeit kaum thematisiert zu sein werden.
Das Fenster (oder vielleicht besser: die Fensterscheibe) markiert die dünne, unsichtbare Schicht zwischen dem Leben im Haus und auf der Straße respektive einem Garten, zwischen privatem und öfentlichem Raum; zumindest, solange das Fenster geschlossen ist. Die Transparenz der Glasscheibe kann natürlich durch Verschmutzungen, Kratzer, Regen oder Spiegelungen konterkariert sein, denn so werden wir der Scheibe erst gewahr. Dies ist dem Spiegelbild beziehungsweise dem Bild eines Spiegels ähnlich; auch hier existiert eine andere Seite, gemeinhin ein Gegenüber. In manchen surrealistischen Filmen verflüssigte sich die Spiegelfläche, und die Protagonisten waren in der Lage, beim Durchschreiten des Spiegels in einen anderen unbestimmten Bereich zu gelangen. Und auch Tragoustis Aufnahmen scheint das, was hinter dem Fenster liegt und lauert, gelegentlich unbestimmbar zu sein.
Fenster sind hier in Motiv und Lichtquelle, Fläche und Form zugleich und verleihen ihren Photographien (vermeintlich) eine Räumlichkeit. Handelt es sich nicht um unmittelbare Blicke aus dem Fenster, sondern um seitliche Ansichten eines Fensters, wird aus dem Lichteinfall manchmal ein modulierender Schattenwurf. Doch meist wählt die Photographin die axiale Bildmitte für das Hauptmotiv, so lässt sie uns mit sich hinausblicken. Entscheidend für die Bildwirkung der Innenraum/Außenraum-Situation ist das Verhältnis von Ausblick und Fensterrahmen respektive Umraum des Fensters. Ist dieses geschlossen und der Vorhang davor zugezogen, kann sich der Raum, in dem sich die Photographin befand (und gewissermaßen auch wir als Bildbetrachter), zu einem hermetischen, klaustrophobischen Gehäuse verwandeln. Gelegentlich blicken wir auf vergitterte Fenster, und auch das Gitter, formal als strukturierendes Bildelement eingesetzt, unterstützt den Eindruck einer Zelle und des Gefangenseins. In anderen Aufnahmen hingegen herrscht eine narrative Spannung und positive Bildstimmung, die aus dem Geist der Romantik gespeist scheint, etwa wenn ein junges Mädchen, inszeniert als Rückenansicht und Perspektivfigur, aus einem geöfneten Fenster in einen urbanen Innenhof blickt.
Wenn wir solche Raumsituationen, mit denen uns Nelly Tragousti hier konfrontiert, mit eigenen Augen sehen würden, sähen wir wohl kaum das formale Potenzial, das im Raum oder im Fenster – als Bild – liegt. Das Gleiche gilt für zwei Kollegen, die sich dieses Themas ebenso systematisch angenommen haben: Thomas Florschuetz photographierte die für Berlin so typischen Doppelfenster in bürgerlicher Altbau-Architektur in den unterschiedlichsten Graden des Geöfnetseins, während Anna Malagrida ihre Kamera überwiegend in Paris auf Schaufensterscheiben richtete, die durch wasserlösliche Farben opak und damit für den Durchblick verschlossen wurden. Übrig bleibt meist die bloße Spiegelung der gegenüberliegenden Fassade. Bildende Künstler und Filmemacher können mit solch überraschenden Bildern unseren Alltagsblick verändern, ja radikalisieren, und dafür können wir ihnen dankbar sein.
Dr. Matthias Harder, Kurator Helmut Newton Stiftung
Berlin 2015
Ματιές απ΄το παράθυρο της Νέλλης Τραγουστή
Φαίνεται παράδοξο, αλλά η φωτογραφική ματιά σ΄ένα ανθρώπινο πρόσωπο καθώς και αυτή από ένα παράθυρο μπορούν να μοιάζουν μεταξύ τους όσον αφορά το περιεχόμενο. Στην ιδανικότερη περίπτωση μας ανοίγεται η ψυχή του ανθρώπου ή το τοπίο στην ουσία του. Και στους δυο αυτούς τομείς η Νέλλη Τραγουστή έχει να παρουσιάσει μια εκτενή εργασία. Το βλέμμα της είναι στραμμένο προς τα έξω αλλά και μέσα της, πίσω από την πρόσοψη της φυσιογνωμίας ή πίσω απ΄τον ορίζοντα.
Παρ' όλο που αυτό παραμένει μια θεωρητική πρόταση, μπορεί κανείς να το συνεχίσει με τη σκέψη και να το εξελίξει οπτικά. Μια ματιά από το παράθυρο ενώνει διάφορα αντιθετικά ζεύγη: το μέσα και το έξω, την κατοικία και τον κόσμο, το μικρό και το μεγάλο, το φως και την σκιά. Οι λήψεις της Νέλλης Τραγουστή έγιναν κυρίως στην Γερμανία και στην Ελλάδα, στα δύο επίκεντρα της ζωής της. Οι δυο αυτές χώρες της κεντρικής και της νότιας Ευρώπης, συνδεδεμένες στενά από τον φιλελληνισμό ως την κρίση χρέους, αντιπροσωπεύουν διαφορετικές αξίες, νοοτροπίες και συνθήκες φωτός. Και αυτές οι διαφορές φαίνονται και στις ματιές της απ΄το παράθυρο.
Οι άνθρωποι βάζουν παράθυρα στα σπίτια τους για να αφήνουν το φως και τον καθαρό αέρα να μπαίνουν στο εσωτερικό, άρα για χρηστικούς λόγους. Η απλή δυνατότητα να μπορεί κανείς να κοιτάζει έξω ήταν στην προϊστορική περίοδο σε σπήλαια και καλύβες εντελώς απαραίτητη για την επιβίωση. Αργότερα οι οικογένειες επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω των παραθύρων και έτσι προέκυψε ένας πρώτος κοινωνικός ιστός. Μες στην πορεία της ιστορίας η ματιά από ή προς το παράθυρο, μετατράπηκε σε σύμβολο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα στην ιστορία της τέχνης θα βρεί κανείς απ΄τον Van Eyck ως τον Marcel Duchamp: το παράθυρο ως προσμονή, ως ελπίδα, ενατένιση ή μελαγχολία.
Σήμερα η Νέλλη Τραγουστή εισέρχεται σε εγκαταλελειμμένους χώρους και κοιτάζει με την φωτογραφική της μηχανή έξω από το παράθυρο. Οι ματιές της αντιστοιχούν στα μελαγχολικά βλέματα του Θόδωρου Αγγελόπουλου, θα μπορούσαν μάλιστα να θεωρηθούν στατικές μεταφράσεις των κινηματογραφικών του εικόνων. Η ίδια συνδέθηκε καλλιτεχνικά και προσωπικά με τον Έλληνα σκηνοθέτη και ο σύνδεσμος αυτός κράτησε μέχρι τον θάνατό του. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι από το 2008 πολλές φωτογραφίες τραβήχτηκαν στα γυρίσματά του. Οι λήψεις έχουν τόσο διαχρονικό χαρακτήρα, ώστε φαίνεται να μην αγγίζουν καν το θέμα της ροής ρου χρόνου.
Το παράθυρο ή καλύτερα το τζάμι είναι το λεπτό αόρατο όριο ανάμεσα στην ζωή του σπιτιού και στη ζωή του δρόμου ή του κήπου, ανάμεσα στον ιδιωτικό και στον δημόσιο χώρο: τουλάχιστον όσο το παράθυρο είναι κλειστό.Η διαφάνεια του τζαμιού μπορεί φυσικά να έχει μειωθεί από λεκέδες, γρατζουνιές, βροχή ή αντανακλάσεις. Εξάλλου μόνον έτσι γίνεται το τζάμι αντιληπτὀ. Κι εδώ υπάρχει η άλλη πλευρά, το απέναντι. Σε κάποια υπερρεαλιστικά φιλμ, η επιφάνεια του καθρέφτη υγροποιούνταν και οι πρωταγωνιστές ήταν σε θέση να διασχίζουν τον καθρέφτη και να φθάνουν σε μιαν άλλη απροσδιόριστη περιοχή. Έτσι και στις λήψεις της Τραγουστή, μοιάζει ενίοτε απροσδιόριστο αυτό που υπάρχει ή παραμονεύει πίσω απ' το παράθυρο.
Τα παράθυρα ως μοτίβα και πηγές φωτός γίνονται εδώ ταυτόχρονα επιφάνεια και φόρμα και μοιάζουν να προσδίδουν στις φωτογραφίες της κάτι το τρισδιάστατο. Όταν δεν πρόκειται για ένα ευθύ βλέμα, αλλά για πλάγιες λήψεις του παραθύρου, τότε δημιουργούνται από τη γωνία πρόσπτωση φωτός παιχνίδια σκιάς. Γιατί συχνά η φωτογράφος διαλέγει το μέσον της εικόνας ως κύριο μοτίβο κι έτσι μας αφήνει κι εμάς να κοιτάξουμε μαζί της προς τα έξω. Η αίσθηση για τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο επηρεάζεται πολύ από τη σχέση που έχει η ματιά της φωτογράφου με την κορνίζα του παραθύρου και ό,τι την περιβάλλει. Αν το παράθυρο είναι κλειστό με τραβηγμένη κουρτίνα, τότε ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε μαζί με τη φωτογράφο γίνεται κλειστοφοβικός και ερμητικός. Άλλοτε κοιτούμε προς καγκελόφραχτα παράθυρα και τότε τα κάγκελα, ως εικαστική δομή, υπογραμμίζουν την έννοια της αιχμαλωσίας. Άλλες εικόνες αντιθέτως είναι αφηγηματικές και θετικές και θα 'λεγε κανείς ότι διαπνέονται από το πνεύμα του Ρομαντισμού: για παράδειγμα όταν βλέπουμε ένα κορίτσι προοπτικά και από πίσω να κοιτάζει το αστικό σκηνικό μιας εσωτερικής αυλής, μέσ' απ το ανοιχτό παράθυρο.
Αν βλέπαμε εμείς τις εικόνες που φωτογράφισε η Νέλλη Τραγουστή, πιθανότατα δεν θα αναγνωρίζαμε τη δομική δυναμική του χώρου και του παραθύρου ως εικόνας. Το ίδιο ισχύει και για δυο άλλους φωτογράφους που ασχολήθηκαν συστηματικά με το ίδιο θέμα. Ο Thomas Florschuetz φωτογράφισε τα χαρακτηριστικά διπλά παράθυρα των παλιών βερολινέζικων κτιρίων, περνώντας όλη την κλίμακα από το διάπλατα ανοιχτό ως το κλειστό. Η Anna Malagrida με τη σειρά της κατηύθυνε το φακό της σε παριζιάνικες βιτρίνες, βαμμένες με υδατοδιαλυτά χρώματα και άρα αδιαπέραστες για το βλέμμα. Έτσι συνήθως απομένει πάνω τους μόνο το είδωλο της απέναντι πρόσοψης. Εικαστικοί και κινηματογραφιστές, μπορούν με τέτοιες απρόσμενες εικόνες να αλλάξουν, ακόμα και να ριζοσπαστικοποιήσουν τη θέαση της καθημερινότητας. Γι' αυτό και τους είμαστε ευγνώμονες.
Matthias Harder, Berlin 2015
Mετάφραση, Λένια Ζαφειροπούλου
SEEDS Duo
Μιχάλης Καλκάνης – Κοντραμπάσο, Πιάνο
Χρήστος Καλκάνης – Κλαρινέτο, Electronic effects
ΠΡΕΜΙΕΡΑ | Σάββατο| 12 Οκτωβρίου 2024 | 19:00 | ARTE
Δύο από τα πιο δημιουργικά και ανήσυχα μέλη της νέας γενιάς Ελλήνων μουσικών, που ξεχωρίζουν από τις παραστάσεις τους σε μερικά από τα σημαντικότερα ελληνικά Φεστιβάλ όπως το Athens Jazz Festival, Athens Epidaurus Festival, Summer Nostos Festival (SNFCC), Chania Festival (Open Sails), ενώνουν για πρώτη φορά το 2023 τις δυνάμεις τους με τη μορφή duo.
Μεγαλώνοντας μέσα σε μια μουσική οικογένεια και ένα σπίτι γεμάτο μουσικά όργανα, ο Μιχάλης και ο Χρήστος Καλκάνης έχουν αναπτύξει μεταξύ τους μία βαθιά σύνδεση και επικοινωνία, η οποία δίνει συνοχή και δύναμη στις οικείες και ατμοσφαιρικές συνθέσεις τους.
Ο Μιχάλης Καλκάνης ξεχωρίζει ανάμεσα στους εκπροσώπους της νέας γενιάς ελλήνων μουσικών της τζαζ – και όχι μόνο. Ιδιαίτερα τολμηρός σαν δημιουργικός μουσικός και συνθέτης πειραματίζεται με επιτυχία, δίνοντας μας μουσική με αισθητική και ταυτότητα, στην οποία οι ηλεκτρονικοί ήχοι συναντιούνται με ακουστικά όργανα και στοιχεία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής με επιρροές από την ανερχόμενη ευρωπαϊκή neoclassical σκηνή.
Μιχάλης ΚΑΛΚΑΝΗΣ
Ο Μιχάλης Καλκάνης με το σχήμα του 'Mihalis Kalkanis Group' έχει συμμετάσχει στα σημαντικότερα ελληνικά φεστιβάλ όπως στη Μικρή Επίδαυρο στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, στο Summer Nostos Festival (Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος), Athens Jazz Festival αλλά και στο Palma Jazz Festival (ES), Aglan Jazz Festival (CY) και πολλά ακόμη.
Μέσα από τη μουσική του συνδιαλέγεται συχνά με άλλες τέχνες όπως τη φωτογραφία, την ποίηση τον χορό κλπ. Στον δίσκο του ΄World Echoes in Athens΄ έγραψε μουσική πάνω σε επιτόπιες ηχογραφήσεις πεδίου (field recordings) που έκανε ο ίδιος για ένα χρόνο σε αυτοσχέδιους χώρους λατρείας μεταναστών και προσφύγων της Αθήνας. Ο δίσκος αυτός αποτέλεσε το soundtrack της φωτογραφικής "έρευνας πεδίου" του Τάσου Βρεττού με τίτλο 'Τ(ρ)όποι Λατρείας' η οποία παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη το 2015. Τον Απρίλιο του 2022 με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Τ. Λειβαδίτη κυκλοφορεί το single 'Believe' στο οποίο η μουσική του συνυπάρχει με την καθηλωτική αφήγηση του ηθοποιού Δ. Καταλειφού του ποιήματος 'Πιστεύω' του Τ. Λειβαδίτη. Τέλος, μέσα από την πρόσφατη συνεργασία που είχε με τη χορογράφο Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία και την εικαστικό Δέσποινα Χαριτωνίδη, έγραψε και εκτέλεσε τη μουσική για την ξεχωριστή περφόμανς με τίτλο ΄Τα Σώματα επιπλέουν στη στεριά΄ η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ιερό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης στην Τήνο στο πλαίσιο του προγράμματος "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού για το 2023.
Mihalis KALKANIS The double bass player Mihalis Kalkanis stands out among the representatives of the new generation of Greek jazz musicians. He comes from a musical family and participates in the most important forms of the genre. He is a particularly daring and creative musician and composer, successfully experimenting and offering us unpredictable music. He dresses his grandmother's traditional singing with electronic music and he does field recordings in immigrant religious ceremonies, giving us an amalgam of the world's sounds in the album "World Echoes in Athens".
https://mihaliskalkanis.com/#gallery
«Momentum» – piece for solo double bass and loops recorded live
Ποιος είναι ο λόγος που διαλέγεις να εμβαθύνεις στη σχέση της δυτικής με την ανατολική μουσική σήμερα; Η κάθε μία από τις δύο αυτές μουσικές αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κόσμο και κατ' επέκταση διαφορετικά στοιχεία του εαυτού μου. Η Δύση για μένα είναι πιο κοντά στον ορθολογισμό, τη μεθοδικότητα και το σύγχρονο, ενώ από την άλλη η Ανατολή πιο κοντά στη διαίσθηση, τον αυθορμητισμό και την παράδοση. Έχω ανάγκη ως άνθρωπος πρώτα απ' όλα να αναζητήσω την καλύτερη ισορροπία αυτών των διαφορετικών στοιχείων μέσα μου, αλλά και να πιστέψω ότι μπορεί και πρέπει ο κόσμος γύρω μας να επαναπροσδιορίσει και να ανασυνθέσει αυτές τις αξίες. Αυτή η ανάγκη και η πίστη νομίζω βγαίνει αναπόφευκτα και στη μουσική μου.
https://www.youtube.com/watch?v=HOJuGva1teE
Improvising with this huge (~12") natural reverb of the under construction basketball stadium in Crete, Greece.
Χρήστος ΚΑΛΚΑΝΗΣ
Οι αισθητικές και καλλιτεχνικές επιρροές του Χρήστου Καλκάνη σχετίζονται ταυτόχρονα με τις ρίζες του απ' τη Μικρά Ασία και τη Θράκη, καθώς και με τις μουσικές καταβολές και σπουδές του στην κλασική μουσική αλλά και στη jazz, minimal και ηλεκτρονική μουσική. Ο πειραματισμός και η συνύπαρξη πολλών διαφορετικών ηχοχρωμάτων, η ένταξη εξωμουσικών στοιχείων, η αλληλεπίδραση με άλλες τέχνες, η γέννηση νέων μονοπατιών στη μουσική δημιουργία αποτελούν τη βάση για το μουσικό ιδίωμα της μουσικής του.
Οι πρώτες συνθέσεις του, την περίοδο 2010-2012, αφορούν θεατρικές παραστάσεις για ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες και σχολικές παιδικές παραστάσεις, ενώ αργότερα το 2015 συνθέτει πρωτότυπη μουσική για την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Σατωβριάνδου & Γ' Σεπτεμβρίου» σε σκηνοθεσία Τ. Πυργιέρη & Δ. Τάμπαση. Το 2018 συνθέτει μουσική για σύγχρονο χορό στη παράσταση της χορογράφου Άρτεμις Λαμπίρη με τίτλο "Anyone". Το Νοέμβριο του 2021 επιλέχθηκε από το πρωτοπόρο Φεστιβάλ Χανίων με τίτλο «Ανοιχτά Πανιά»να παρουσιάσει το solo project του με τίτλο «Local Soundscapes» στο οποίο η μουσική του συνομιλούσε με field recordings που ο ίδιος έκανε με επιτόπιες ηχογραφήσεις από την ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Ένα χρόνο αργότερα επιλέχθηκε από το Athens Music Week 2022 της Τεχνόπολης του Δ. Αθηναίων οπου είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει ένα μέρος του υλικού από το νέο του project με τίτλο "Christos Kalkanis Solo". Πρόκειται για ένα υβριδικό μουσικό setup που συνδυάζει ακουστικά, ηλεκτρονικά όργανα και εξω μουσικά στοιχεία. Βασικός στόχος είναι ο πειραματισμός και η έρευνα νέων τρόπων έκφρασης και δημιουργίας στην εποχή του σήμερα με φρέσκια και σύγχρονη διάθεση και αισθητική.
SOUND - & POETRYSCAPES
«Νότες για 3 ποιήματα»
ΠΡΕΜΙΕΡΑ | 18 Οκτωβρίου 2024 | 20:00 | ARTE
Michalis ANDRONIKOU
is a composer and musicologist currently residing in Calgary, AB. He holds a PhD in composition from the University of Calgary. He received his Bachelor's and Integrated Master's degrees in musicology from the Department of Music Studies, University of Athens, Greece. He has a Diploma in Classical Guitar, Clarinet and Music Theory from the Trinity College and the Royal Academy of Music, and a Diploma in Byzantine Music from the Argyroupolis Municipal Conservatory. Michalis gained credentials in Harmony, Counterpoint, Fugue, and Music Composition (with Theodore Antoniou) from the Hellenic Conservatory. Moreover, he has studied Greek folk instruments such as lute, tamboura and bouzouki.
Michalis has composed music for small and large ensembles, theatre plays, art exhibits, movies, and songs. Nine CDs with his works have been released since 2003, and his scores are published by the Canadian Palliser Music Publishing, the Bulgarian Balkanota, the Italian Da Vinci Edition, the English Trübcher Music Editions, and the American Alea Publishing & Recording.
Michalis is an associate composer of the Canadian Music Centre, a member of the Canadian League of Composers, a theory examiner of the Royal Conservatory of Music, a member of the Greek Composers Union, a member of the Center of Cypriot Composers, and an Ambassador of Culture for the Hellenic Institute of Cultural Diplomacy - Cyprus.
Μιχάλης ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
Ο Μιχάλης Ανδρονίκου γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1977 και κατάγεται από την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Είναι συνθέτης, καθηγητής σύνθεσης και ανώτερων θεωρητικών και ερευνητής.
Είναι διδάκτωρ Σύνθεσης του πανεπιστημίου του Calgary. Είναι απόφοιτος και κάτοχος αδιάσπαστου μεταπτυχιακού τίτλου (Integrated Master's in Music) του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατέχει δίπλωμα κλασικής κιθάρας, κλαρινέτου και θεωρητικών από το Trinity College κι από το Royal Academy of Music του Λονδίνου, καθώς και δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής από το Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης. Είναι πτυχιούχος Αρμονίας, Αντίστιξης, Φούγκας, διπλωματούχος Σύνθεσης του Ελληνικού Ωδείου (με καθηγητή το Θεόδωρο Αντωνίου). Παράλληλα έχει μελετήσει παραδοσιακά όργανα όπως πολίτικο λαούτο, ταμπουρά κλπ.
Έχει γράψει μουσική για μικρά και μεγάλα σύνολα, για σόλο όργανο, μουσική για θέατρο και κινηματογράφο, για εικαστικές εκθέσεις και τραγούδια. Έχουν κυκλοφορήσει εννιά δισκογραφικές δουλειές αποκλειστικά με έργα δικά του και άλλες με συμμετοχές του. Παρτιτούρες των έργων του έχουν εκδοθεί από τη Βουλγάρικη εταιρεία Balkanota, την Καναδική Palliser Music Publishing, την Da Vinci Editions στην Ιταλία και την Ιαπωνία, την Trübcher Music Editions στην Αγγλία και την Alea Publishing & Recording στην Αμερική.
Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (ΕΕΜ), της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ), του Κέντρου Κυπρίων Συνθετών, του Canadian Music Centre, της Canadian League of Composers, εξεταστής του Royal Conservatory of Music και Πρέσβης Πολιτισμού του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας Κύπρου.
George KARVELLOS
The composer George Karvellos was born in Larnaca in 1964. He studied music at the Department of Philosophy of Charles University in Prague. Since 1993 he has been working as a music teacher in secondary education and he is a founding member of the Centre of Cypriot Composers.
He has composed works for symphony orchestra, chamber music, music for theatre, television, film and song cycles. He has also orchestrated and arranged a large number of songs for symphony orchestra. His works have been performed by the Cyprus Symphony Orchestra, the Symphony Orchestra of the Bulgarian National Radio, the State Symphony and Pops Orchestra of Ukraine, the Orquestra Juvenil Geração of Lisbon, the Quasars Ensemble, the Athens Trio, the Mediterranean Trio and other ensembles.
He has written music for, among others, the Cyprus Radio and Television Foundation, the Cyprus Theatre Organisation, the Antilogue Theatre, as well as for important events such as the celebration concert for Bulgaria's accession to the EU. EU accession (Sofia, 2007), "Cypriot Spring" in Munich (2008), "Kosice 2013" - European Capital of Culture, "Cypriot Miniatures" in Berlin (2015) and the International Kypria Festival (2006 and 2009).
Γιώργος ΚΑΡΒΕΛΛΟΣ
Ο συνθέτης Γιώργος Κάρβελλος γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1964. Έκανε τις μουσικές του σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα. Από το 1993 εργάζεται ως καθηγητής μουσικής στη Μέση Εκπαίδευση και είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Κυπρίων Συνθετών.
Έχει συνθέσει έργα για συμφωνική ορχήστρα, έργα μουσικής δωματίου, μουσική για το θέατρο, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο καθώς και κύκλους τραγουδιών. Έχει επίσης ενορχηστρώσει και διασκευάσει μεγάλο αριθμό τραγουδιών για συμφωνική ορχήστρα.
Έργα του παρουσιάστηκαν από τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας, την State Symphony and Pops Orchestra of Ukraine, την Orquestra Juvenil Geração της Λισαβόνας, το Quasars Ensemble, το Τρίο Αθηνών, το Mediterranean Trio και άλλα μουσικά σύνολα.
Έχει γράψει μουσική, ανάμεσα σε άλλα, για το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, το Θέατρο Αντίλογος, καθώς και για σημαντικές εκδηλώσεις όπως την πανηγυρική συναυλία για την ένταξη της Βουλγαρίας στην Ε.Ε. (Σόφια, 2007), την «Κυπριακή Άνοιξη» στο Μόναχο (2008), το "Kosice 2013" – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, τις «Κυπριακές Μινιατούρες» στο Βερολίνο (2015) και το Διεθνές Φεστιβάλ Κύπρια (2006 και 2009).
Savvas SAVVA
Musician, composer. Born in
Nicosia in 1958. He studied piano, harmony and counterpoint at the Greek
Conservatory of Nicosia with Olga Makaronikou on piano and theory with Kostas
Ioannidis. He then continued his studies at the Hellenic Conservatory of Athens,
taking instrumentation and orchestration courses with Anastasios Remoundos.
With a state scholarship he continued his studies at the Tchaikovsky State
Conservatoire in Moscow with Rima Anatolevna Hananina in piano and Albert
Simeonovich Leman in composition, graduating with a diploma in composition and
musicology. During his studies in Moscow, he won the 1st prize in three
consecutive free improvisation piano competitions, which was the first time
this had happened in such a competition.
He performed many concerts in Cyprus and abroad (Mexico, Australia, Italy, Spain, Russia, Britain, Greece, Germany, Austria). He represented Cyprus in two Youth Biennales in Bologna (Italy) and Barcelona (Spain), receiving in both cases the best reviews, impressing with his talent and professional presentation.
He has written music for all genres and forms and has collaborated with many artists and composers worldwide. His works have been performed by many orchestras and ensembles around the world including the Academic Orchestra of Moscow, the Orchestra of the Municipality of Athens, the Orchestra of the National Radio Bucharest, the Jenaer Philharmonie, the Cyprus Symphony Orchestra, State Symphony Orchestra of Radio Sofia and the Duke University Symphony Orchestra, Athens Trio, Camerata Europaea, Choir and Orchestra of Stockholm, Academic Orchestra of St. Petersburg Oltenia Filarmonia).
He has written music for a large number of documentary films and numerous plays, and his classical repertoire is inexhaustible. His works include 7 symphonies, 3 piano concertos, violin, cello and clarinet concertos, solo piano works, chamber music (string quartets, woodwind works, octaves) two ballets, an opera and a plethora of other works, including the Concerto for 10 Pianos and Orchestra "Medieval Cyprus" and the Dance Suite for 10 Pianos "Dances and Songs of My Country".
Savva was awarded the 1st Prize by the Cyprus Theatre Organisation for his music in the play "Little Tragedies" by Alexander Pushkin. In October 2005, Savvas Savvas was included by Steinway & Sons in the prestigious list of Steinway Artists, an honour for him personally and for Cyprus in general as it concerns the world's leading artists. Since 2005 he has been the president of the Cyprus Composers' Centre. During his career he was fortunate to work with the late pianist Nicolas Economou as well as with Mikis Theodorakis.
Σάββας ΣΑΒΒΑ
Μουσικός, συνθέτης. Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1958. Σπούδασε πιάνο, αρμονία και αντίστιξη στο Ελληνικό Ωδείο Λευκωσίας με την Όλγα Μακαρονικού στο πιάνο και θεωρία με τον Κώστα Ιωαννίδη. Μετά συνέχισε τις σπουδές του στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών παρακολουθώντας μαθήματα οργάνωσης και ενορχήστρωσης με τον Αναστάσιο Ρεμούνδο. Με κρατική υποτροφία συνέχισε τις Σπουδές του στο Κρατικό Κονσερβατουάρ Τσαϊκόφσκι της Μόσχας με δάσκαλους την Ρίμα Ανατόλεβνα Χανανίνα στο πιάνο και τον ¨Αλμπερτ Συμεόνοβιτς Λέμαν στην σύνθεση αποφοιτώντας με δίπλωμα σύνθεσης και μουσικολογίας. Κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Μόσχα κέρδισε το 1ο βραβείο σε τρεις συνεχόμενους διαγωνισμούς ελευθέρου αυτοσχεδιασμού στο πιάνο, πράγμα που πρώτη φορά συνέβη σε τέτοιου είδους διαγωνισμό.
Πραγματοποίησε πολλές συναυλίες στην Κύπρο και το εξωτερικό όπως (Μεξικό, Αυστραλία, Ιταλία, Ισπανία, Ρωσία, Βρετάνια, Ελλάδα, Γερμανία, Αυστρία) Αντιπροσώπευσε την Κύπρο σε δυο Μπιενάλε νέων στην Μπολόνια και Βαρκελώνη αποσπώντας και στις δυο περιπτώσεις τις καλύτερες κριτικές, εντυπωσιάζοντας με το ταλέντο και την επαγγελματική του παρουσίαση.
Έχει γράψει μουσική για όλα τα είδη και φόρμες και έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες και σύνθετες παγκόσμια. Έργα του έχουν εκτελεστεί από πολλές ορχήστρες και σύνολα του κόσμου όπως την Ακαδημαϊκή Ορχήστρα της Μόσχας, την Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, την ορχήστρα της Εθνικής Ραδιοφωνίας του Βουκουρεστίου την Jenaer Philarmonie, την Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, Κρατική συμφωνική ορχήστρα ραδιοφωνίας της Σόφιας και την Duke University Symphony Orchestra, Τρίο Αθηνών, Ευρωπαϊκή Καμεράτα, Χορωδία και Ορχήστρα Στοκχόλμης Ακαδημαϊκή Ορχήστρα Αγ. Πετρούπολης Oltenia Filarmonia.
Έγραψε μουσική για μεγάλο αριθμό ταινιών ντοκιμαντέρ και πλήθος θεατρικών έργων, ενώ το κλασικό του ρεπερτόριο είναι ανεξάντλητο. Ανάμεσα στα έργα του συγκαταλέγονται 7 συμφωνίες, 3 κονσέρτα για πιάνο, κοντσέρτα για βιολί, Τσέλο, Κλαρίνο, έργα για σόλο πιάνο, μουσική δωματίου (Κουαρτέτα εγχόρδων, έργα για ξύλινα πνευστά, οκτέτα) δυο μπαλέτα, μια Όπερα και πληθώρα άλλων έργων, μεταξύ των οποίων το κονσέρτο για 10 Πιάνα και Ορχήστρα «Μεσαιωνική Κύπρος» και η Χορευτική Σουίτα για 10 Πιανα «Χοροί και Τραγούδια της Πατρίδας μου».
Ο Σάββα τιμήθηκε με 1ο Βραβείο από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου για τη μουσική του στο έργο Μικρές Τραγωδίες του Αλεξάντερ Πούσκιν.
Τον Οκτώβριο του 2005, ο Σάββας Σάββα εντάχθηκε από την Steinway & Sons στη διάσημη λίστα των Steinway Artists, γεγονός που τιμά τόσο τον ίδιο προσωπικά όσο και την Κύπρο γενικότερα αφού αφορά τους κορυφαίους καλλιτέχνες στον κόσμο.
Από το 2005 είναι πρόεδρος του Κέντρου Κυπρίων Συνθετών.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του είχε την τύχη να συνεργαστεί με τον αείμνηστο πιανίστα Νικόλα Οικονόμου όπως και με τον Μίκη Θεοδωράκη.
Rami SARIEDDINE - πιάνο
Ο Rami Sarieddine είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου, Doctor of Musical Arts (piano performance) από το Thornton School of Music, USC στο Λός Άντζελες. Έχει επίσης φοιτήσει στο New England Conservatory της Βοστώνης και στο Royal Academy of Music στο Λονδίνο. Κατείχε τη θέση του Head Piano Fellow στο Κονσερβατόριο Μουσικής του Κολεγίου Bard στη Νέα Υόρκη όπως και θέσεις διδασκαλίας στο Λος Άντζελες, στο Άμπου Ντάμπι και στην πόλη της Νέας Υόρκης, καθώς επίσης και στη Σχολή προετοιμασίας του Κεντρικού Κονσερβατορίου, στο Πεκίνο, της Μουσικής Ακαδημίας ARTE, στη Λευκωσία, και της Ακαδημία Όπερας Βερολίνου (vocal coach). Σήμερα είναι μέλος του διδακτικού προσωπικού της σχολής Potenzia Del'Arte, στη Λευκωσία.
Ένθερμος υποστηρικτής της μουσικής του 20ου / 21ου αιώνα, ο Rami Sarieddine έχει ερμηνεύσει νέα έργα σε πρεμιέρες συνθετών όπως ο Άντης Σκορδής, Conrad Winslow, James Primosch, Nina C. Young. Επιπλέον έχει συνεργαστεί με συνθέτες όπως ο Mark Carlson, Libby Larsen, Steve Reich και Frederich Rzewski.
Eργάστηκε ως repetiteur για την όπερα, Aργός Σίδηρος και συνεργάστηκε με τον παγκόσμιου φήμης μπάσο, Nicholas Isherwood για την πρεμιέρα του 'Τε…Τέλεσται' - έργα του Άντη Σκορδή. Επιπλέον, έχει παρουσιάσει έργα για πιάνο από Κύπριους συνθέτες - 'The Cypriot Mavericks' - στο 11ο Φεστιβάλ Νέας Μουσικής Κύπρου (Κέντρο Κύπριων Συνθετών) και στην Ύπατη Αρμοστεία Κύπρου στο Λονδίνο.
Rami SARIEDDINE - piano holds a Doctor of Musical Arts (piano performance) degree from the Thornton School of Music, USC in Los Angeles. He has also studied at the New England Conservatory in Boston and the Royal Academy of Music in London. He has held positions such as Head Piano Fellow at Bard College's Conservatory of Music in New York and has taught in Los Angeles, Abu Dhabi, New York City, and at the Central Conservatory in Beijing, Most recently he served as faculty member at the ARTE Music Academy and vocal coach at the Berlin Opera Academy. Currently, he is a piano instructor at the Potenzia Del'Arte in Nicosia.
Rami has premiered works by composers: James Primosch, Conrad Winslow and Nina C. Young. Additionally he has worked with composers such as Mark Carlson, Libby Larsen, Steve Reich, and Frederich Rzewski.
He was the repetiteur for the premiere of the opera Argos Sidiros - and collaborated with the world renowned bass, Nicholas Isherwood for the premiere of 'TE…TELESTE' - both works (2021) by Andys Skordis. In addition, he has presented a piano recital of works by Cypriot composers - "The Cypriot Mavericks" - at the 11th Cyprus New Music Festival (Center of Cypriot Composers) and at the Cyprus High Commission in London.
Robertas GROD - τσέλο
Ο Robertas Grod γεννήθηκε το 1991 στη Λιθουανία. Σπούδασε τσέλο στο Μουσικό Σχολείο Vilnius Balys Dvarionas στην τάξη του J. Veiveriene) και είναι laureate prize winner σε διαγωνισμούς της χώρας του (B. Dvarionas, J. Urba). Το 2010 έγινε δεκτός την κονσερβατόριο της Μόσχας «Moscow State Conservatory», στην τάξη του καθηγητή N. Shakhovskaya. Το 2012 κέρδισε 1ο βραβείο στο διαγωνισμό «Kozolupov Competition» στην Μόσχα. Το 2016 αποφοιτά από το κονσερβατόριο με διάκριση και έκτοτε ζει και εργάζεται στην Κύπρο. Παρουσιάζει συχνά συναυλίες στην Λιθουανία και συμμετέχει σε φεστιβάλ της χώρας του.
Robertas GROD - cello
was born in 1991 in Lithuania. Started cello lessons at the age of 6. Studied in Vilnius Balys Dvarionas music school (class of J. Veiverienė). He is laureate prize winner of national competitions (B. Dvarionas, J. Urba). In 2010 he entered Moscow State Conservatory (class of Prof. N. Shakhovskaya). In 2012 he won the 1st prize at Kozolupov international cello competition in Moscow. In 2016 he graduated the conservatory with honours and since then he lives and works as a teacher in Cyprus. Robertas often gives recitals across Cyprus and Lithuania, participates in national festivals.
Δέσποινα ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ - Απαγγελία
κατάγεται από την ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου με θέμα τη «Γλωσσοτεχνολογία». Είναι επίσης απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Βλαδίμηρος Καυκαρίδης». Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δημοτική Εκπαίδευση και παράλληλα συμμετέχει σε εκδηλώσεις και δράσεις σχετικές με το θέατρο, την ποίηση και το θεατρικό παιχνίδι.
Despoina KATSANTONI - Recitation
graduated from the Department of Primary Education of the National and Kapodistrian University of Athens and holds a MA degree in "Linguotechnology". She is also a graduate of the Drama School "Vladimiros Kafkaridis". She works as a teacher in Primary Education and participates in events and activities related to theatre and poetry.
POETRY MOVES . 3 DANCE SOLOS
ΠΡΕΜΙΕΡΑ | Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2024 | 20:00 | EGOMIO
3 σόλο χορογραφίες νέων δημιουργών
Χορογραφία και Ερμηνεία Αλέξανδρος Κυριαζής . Ιωάννης Οικονομίδης . Παναγιώτης Τοφή
Επιμέλεια Φώτης Νικολάου
«Το σώμα είναι ένα μουσείο συναισθημάτων»
Ως καλλιτέχνης αισθάνομαι πραγματικά σαν συλλέκτης εμπειριών, σαν ένα σώμα που μπορεί να αγκαλιάσει όλα αυτά στα οποία δεν μπορεί να δώσει όνομα ή να εξηγήσει. Αυτά που αγαπά, αυτά που τον φοβίζουν, αυτά που επιθυμεί, αυτά που τον τρομάζουν και τα κρατά εκεί σαν ένα μεγάλο αρχείο, ένα μουσείο συναισθημάτων. Αυτή είναι η «αποθήκη» μας, μία συλλογή θραυσμάτων ζωής, αισθήσεων και συναισθημάτων. Είναι αυτό το μέσα μας που κρύβει τα πάντα, το φως, το σκοτάδι, την αμφιβολία, την πίστη κι ό,τι άλλο μας καθορίζει. Αυτό είναι πιστεύω το μεγαλείο της τέχνης, αφού εμπεριέχει και αγκαλιάζει τα πάντα: κι αυτά που βλέπουμε αλλά κι αυτά που κρύβουμε μέσα μας.
Φώτης ΝΙΚΟΛΑΟΥ
γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. Απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Χορού στην Αθήνα. Συνέχισε τις σπουδές του στη Νέα Υόρκη ως υπότροφος του Ιδρύματος Πράτσικα.
Είναι Ιδρυτής, Kαλλιτεχνικός διευθυντής και χορογράφος της Χοροθεατρικής Ομάδας X-it. Xορογράφησε τα έργα «Ο Dark Dark Dark», «Homogenesis», «TAMATA», «HeartLand - A dark forest», «A room to grow», «These gentle hearts are like shot birds falling», «Trinity», «Inland», «unravelling», «I am and I am not», «Windstrasse», «Narcissus - Mirror in the Mirror», «Icarus- FlyFall», «Lamentu», «Spiegel im Spiegel», «Waltz», «Amen», «The Ninth Hour», «Όχι Ακόμα» και «Love Shots». Έργα της ομάδας παρουσιάστηκαν σε φεστιβάλ όπως Biennale de la danse de Lyon, Tel Aviv Dance, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Φεστιβάλ Χορού Κύπρου κ.ά.
Με τον Θανάση Γεωργίου επιμελήθηκαν τις Δράσεις Δευτέρου Τριμήνου Αποθήκες ΘΟΚ 2018-2019 με τίτλο «2…5…1» και συνσκηνοθέτησαν το χοροθεατρικό έργο «Λίγο Ακόμα» για τη Πειραματική Σκηνή ΘΟΚ (2010-2011) που στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Χορογράφος στις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, Αθήνα 2004 και μόνιμο μέλος της Ομάδας Εδάφους του Δημήτρη Παπαϊωάννου (1993- 2005).
Χορογράφησε τα έργα «Kelifos και Lonely Room» (Μπαλέτο Εθνικής Λυρικής Σκηνής), «Peer Gynt» (Φεστιβάλ Κύπρια), «7even» (Black Box Dance Company, Δανία), «Just another love story»(Θέατρο Δέντρο) και «Liebe war es nie» (ομάδα χορού Διάσταση).
Ως επιμελητής κίνησης συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως Θανάσης Γεωργίου, Στάθης Λιβαθινός, Κώστας Μπάρας, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Lulu Helbek, Πάρης Ερωτοκρίτου, Γιώργος Αρμένης, Hanan Snir, Στέφανος Κοτσίκος, Ελένη Γκασούκα, Γιάννης Κακλέας, Σταμάτης Φασουλής, Νεοκλής Νεοκλέους, Άσπα Τομπούλη, Μαγδαλένα Ζήρα, Ανδρέας Αραούζος τις ομάδες Blitz, Paravan κ.ά.
Χορογράφησε τις όπερες: «Ηλέκτρα» (σκηνοθεσία Stephen Langridge-Gothenburg Opera), «Σαλώμη» (σκηνοθεσία Stephen Langridge-Malmo Opera και Jenufa, Nicola Raab), «Κάρμεν» (σκηνοθεσία Stephen Langridge), «Ορφέας και Ευρυδίκη» (σκηνοθεσία Stephen Langridge-Εθνική Λυρική Σκηνή).
Συνεργάστηκε με την Balich Worldwide Shows όπου χορογράφησε το έργο «Giudizio Universale» (Ρώμη 2018).
Συνεργάστηκε με τους χορογράφους Δημήτρη Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνο Ρήγο, Χάρη Μανταφούνη, Ζουζού Νικολούδη, Κωνσταντίνο Μίχο, Αλεξάνδρα Waierstall, Μαριλία Χρυσοσπάθη, Αποστολία Παπαδαμάκη, Φωτεινή Περδικάκη, Αριάνα Οικονόμου, Μάχη Δημητριάδου-Lindhal, Χλόη Μελίδου, Χάμιλτον Μοντέιρο, Ελεάνα Αλεξάνδρου, Μαρία Μέσση και άλλους.
Προτάθηκε για το βραβείο Arets Reumert-Καλύτερη Χορογραφία 2016 στη Δανία για το έργο «7even» καθώς και για το βραβείο χορογράφου στα Θεατρικά Βραβεία ΘΟΚ: 2010-2011 «Λίγο Ακόμα», 2014-2015 «Ιππόλυτος», 2015-2016 «Ένας αξιοπρεπής γάμος».
Τιμήθηκε με το Βραβείο Χορογραφίας στα Θεατρικά Βραβεία ΘΟΚ 2011-2012 για το έργο «Ηλέκτρα-Ορέστης, Η Δίκη» (σκηνοθεσία Hanan Snir).
https://www.instagram.com/alex.kyriazis/
Αλέξανδρος ΚΥΡΙΑΖΗΣ
γεννήθηκε στη Λευκωσία τον Δεκέμβριο του 1996. Είχε το προνόμιο να γεννηθεί σε οικογένεια ηθοποιών και σκηνοθετών, με αποτέλεσμα να ασχοληθεί με το θέατρο από μικρή ηλικία. Σε ηλικία 19 ετών συνέχισε να μελετά τα στυλ της κουλτούρας Hip Hop στη σχολή Juste Debout στο Παρίσι της Γαλλίας. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 2019, του προσφέρθηκε υποτροφία στο SEAD - Salzburg Experimental Academy of Dance - όπου σήμερα ασχολείται τόσο με την performance όσο και με τη χορογραφία.
Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στη χρήση θεατρικών μέσων στο πλαίσιο του σύγχρονου χορού. Στη δουλειά του Αλέξανδρου, η χωροταξία και η δραματουργία παίζουν σημαντικό ρόλο στη σύνθεση και τη δημιουργία των έργων του. Το τελευταίο του σόλο έργο, Bits & Pieces, έχει παρουσιαστεί σε φεστιβάλ στην Αυστρία, την Κύπρο και την Ελλάδα.
Ο Αλέξανδρος είχε το προνόμιο να συνεργαστεί ως performer με διάσημους χορογράφους όπως ο Olivier Dubois, Kinetic Orchestra.
Τα τελευταία 8 χρόνια ο Αλέξανδρος διδάσκει, σύγχρονο χορό, hip hop και χοροθέατρο σε άτομα από 20 έως 70 ετών.
Ιωάννης ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ γεννήθηκε στη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Northern School of Contemporary Dance της Αγγλίας, με μεταπτυχιακό στο Performance Practice από το Πανεπιστήμιο Trinity Laban του Λονδίνου.
Στην διάρκεια των σπουδών του συνεργάστηκε με τους Gemma Harisson, Hagit Yakira και Seke Chimutengwede. Ήταν μέλος της ομάδας χορού Transitions στο Λονδίνο στην οποία συνεργάστηκε με αναγνωρισμένους χορογράφους και παρουσίασαν τα έργα τους στην Μάλτα, Αγγλία, Ουαλία, Σκωτία και Κύπρο. Ήταν μέλος της παράστασης του Rod Dixon, The Damned United.
Συνεργάστηκε σαν χορευτής με τους Φώτη Νικολάου, Kader Attou, Μαρία Κασάπη, Ασώματες Δυνάμεις, Αμφίδρομο Χοροθέατρο, Χοροθεατρική Ομάδα Μήτρα, την Ήβη Χατζηβασιλείου, τη Νεφέλη Τσιούτη κ.α.
Έχει χορογραφήσει τα έργα "Resistraw" και "Bubble consumer" το οποίο παρουσιάστηκε στη Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού 2023. Επιμελήθηκε τη κίνηση στο θεατρικό έργο "What the Fat", Θέατρο Βαλίτσα 2024 του ΘΟΚ.
Η χορογραφική έρευνα του Παναγιώτη Τόφη αγκαλιάζει θέματα απόκρυψης, εκποίησης και αποκέντρωσης ενώ εστιάζει στην ομορφιά, την εξάντληση και την αποτυχία του ακατοίκητου ανθρώπινου σώματος και την παράξενη παρουσία του άγνωστου. Τα έργα του αναγνωρίζονται από τον λεπτό αλλά εντυπωσιακό μινιμαλισμό, τη χρήση ποιητικού κειμένου, στοιχεία ρομαντισμού και έντονη σωματικότητα.
@panayiotistofi
Παναγιώτης ΤΟΦΗ
Ο Παναγιώτης Τοφή, αρχικά επαγγελματίας εικαστικός καλλιτέχνης, απεφοίτησε από το Trinity Laban Λονδίνου με πτυχίο Σύγχρονου Χορού (2014) και Δίπλωμα Σπουδών Χορού (2011). Πρόσφατα χορογραφικά του έργα: Erroneous Encounters (2024), Body Of Mine (2022), Excavated Anatomies (2020). Αρκετά από τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε Κύπρο, Ελλάδα και Ηνωμένο Βασίλειο. Συνεργάζεται ως επιμελητής κίνησης και χορογράφος σε θεατρικές παραγωγές πλάι σε γνωστούς σκηνοθέτες τα τελευταία οκτώ χρόνια, καθώς έχει βραβευτεί από το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου ως 'Δημιουργός της Χρονιάς' στα Βραβεία Θεάτρου Κύπρου 2018 για την καλλιτεχνική ευελιξία, την ευρηματικότητα και την τόλμη του για πειραματισμό. Βασισμένος στη χορογραφική έρευνα και εξελισσόμενο κινησιολόγιο έχει διδάξει εργαστήρια αυτοσχεδιασμού, σύνθεσης και σύγχρονης τεχνικής σε Κύπρο, Ελλάδα, Σουηδία και Ιταλία.
Panayiotis TOFI
initially a professional visual artist, graduated from Trinity Laban, holding a First Class BA in Contemporary Dance (2014) and a Diploma in Dance studies (2011). His latest choreographic works have been: Erroneous Encounters (2024), Body Of Mine (2022), Excavated Anatomies (2020). Several have been presented in Cyprus, Greece and the U.K. He has been collaborating as a movement director and choreographer alongside acclaimed directors for numerous theatrical productions during the last eight years and has been awarded as 'Creator of the Year' by the Cyprus Theatre Organisation in 2018, based on his artistic versatility, imaginativeness and boldness towards experimentation. Based on his choreographic research and evolving movement vocabulary he has lead workshops of improvisation, composition and contemporary techniques in Cyprus, Greece, Sweden and Italy.