Sebough VOSKERITCHIAN

"Η Κύπρος γνώρισε το ηλεκτρικό ρεύμα για πρώτη φορά το 1903, όταν μια μικρή γεννήτρια φώτισε τα δημόσια κτίρια της Λευκωσίας για τις ανάγκες του Βρετανού Κυβερνήτη. Η χρήση ξύλινων στύλων για τη στήριξη των εναέριων καλωδίων ξεκινά σταδιακά τη δεκαετία του 1950, με την ίδρυση της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου. Οι στύλοι προέρχονται από δέντρα που φυτεύονται και καλλιεργούνται ειδικά στα σκανδιναβικά δάση και, πριν τοποθετηθούν, εμποτίζονται με μια σκούρα, παχύρρευστη, ελαιώδη ουσία που τους χαρίζει τη σχεδόν μαύρη όψη και τους καθιστά ανθεκτικούς για δεκαετίες.

Οι φωτογραφίες μου λειτουργούν σαν οπτικά κολάζ: διαφορετικές λήψεις συνδυάζονται η μία πάνω στην άλλη, δημιουργώντας μια αίσθηση συσσωρευμένης μνήμης και διάρκειας. Μέσα από αυτή τη σύνθεση, οι κορμοί αποκαλύπτουν την ανθεκτικότητά τους και γίνονται μάρτυρες της σύνδεσης ανάμεσα στη φύση, την τεχνολογία και τη ζωή της πόλης."

"Cyprus experienced electricity for the first time in 1903, when a small generator illuminated the public buildings of Nicosia for the needs of the British Governor. The use of wooden poles to support 

overhead cables gradually began in the 1950s, with the establishment of the Electricity Authority of Cyprus. The poles come from trees that are planted and cultivated in Scandinavian forests and, before installation, are treated with a dark, viscous, oily substance that gives them their nearly black appearance and makes them durable for decades.

My photographs function like visual collages: different shots are layered on top of each other, creating a sense of accumulated memory and duration. Through this composition, the trunks reveal their resilience and become witnesses to the connection between nature, technology, and city life."

"Για τις τρεις φωτογραφίες της έκθεσης χρησιμοποιήθηκε ασπρόμαυρο υπέρυθρο φιλμ - ένα ιδιαίτερο υλικό που αποτυπώνει όσα δεν μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μάτι. Η υπέρυθρη φωτογραφία είναι γνωστή από τα τέλη του 19ου αιώνα και χρησιμοποιήθηκε ευρέως στη νυχτερινή φωτογράφιση, την αστρονομία και την ιατρική. Οι εικόνες που παράγονται με αυτό το φιλμ διαφέρουν ουσιαστικά από τις συνηθισμένες ασπρόμαυρες, καθώς το υπέρυθρο φιλμ είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και επηρεάζεται έντονα από τη θερμότητα. Από την τοποθέτησή του στη μηχανή έως την εμφάνιση, απαιτείται απόλυτη προσοχή ώστε να μην εκτεθεί καθόλου στο φως. Μετά την εμφάνιση και εκτύπωση, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό: στα πιο θερμά σημεία - λόγω της ηλιοφάνειας, στα φύλλα, στο γρασίδι και στο τοπίο – οι εικόνες μοιάζουν χιονισμένες, ενώ τα σύννεφα αποδίδονται κάτασπρα, σαν βαμβάκι. Αντίθετα, στα ψυχρότερα σημεία – όπως ο ουρανός και οι κορμοί των δέντρων – το φιλμ τα αποτυπώνει κατάμαυρα, δημιουργώντας μια ονειρική, σχεδόν αλλόκοτη ατμόσφαιρα."

Ερατώ ΚΑΝΤΟΥΝΑ | Erato KANTOUNA

Η Ερατώ Καντούνα κατάγεται από την Αμμόχωστο και μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στη Λεμεσό. Ασχολείται με τη φωτογραφία από τα μαθητικά της χρόνια και είναι μέλος της Φωτογραφικής Εταιρείας Κύπρου από την ίδρυση του Τμήματος Λεμεσού το 1984, όπου συμμετέχει ενεργά και στο συμβούλιό της. Παρακολούθησε μαθήματα φωτογραφίας και σκοτεινού θαλάμου στη ΦΕΚ Λεμεσού. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμους τοπικούς, πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς, Biennale και εκθέσεις, κερδίζοντας βραβεία, επαίνους και διακρίσεις. Το 1997 τιμήθηκε με τον διεθνή τίτλο AFIAP (Artist FIAP - Καλλιτέχνης Φωτογράφος) και το 1999 με τον τίτλο EFIAP (Excellence FIAP - Εξαίρετος Φωτογράφος). Το 2009 έγινε η πρώτη γυναίκα φωτογράφος σε Κύπρο και Ελλάδα που έλαβε τον τίτλο EFIAP/b, ενώ κατέχει και τον τίτλο RISF3 (Image Sans Frontière). Το 1998 παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση «Επιλογές» σε Λεμεσό και Λευκωσία, ενώ το 2024 ακολούθησε η δεύτερη, "One Click Away", στη Lumiere Gallery Λεμεσού. Τα θέματά της εμπνέονται από τη φύση της Κύπρου, τα ταξίδια, τη θάλασσα και την ανθρώπινη παρουσία. Έχει παρουσιάσει φωτογραφικά οδοιπορικά από χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα, το Βιετνάμ, το Μαρόκο και η Τυνησία. Έχει διατελέσει κριτής σε τοπικούς και διεθνείς διαγωνισμούς, ενώ έργα της βρίσκονται σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, ιδιωτικές συλλογές και έντυπες εκδόσεις.

Erato Kantouna was born in Famagusta and, after the Turkish invasion of Cyprus in 1974, settled with her family in Limassol. She has been involved with photography since her school years and has been a member of the Cyprus Photographic Society since the establishment of its Limassol Branch in 1984, where she also serves on its Council. She attended courses in photography and darkroom techniques at the same branch. She has participated in numerous local, national and international photography competitions, biennales and exhibitions, earning many awards, commendations and distinctions. In 1997 she was awarded the international title AFIAP (Artist FIAP) and in 1999 EFIAP (Excellence FIAP). In 2009 she became the first woman photographer in Cyprus and Greece to receive the title EFIAP/b, and she also holds the RISF3 (Image Sans Frontière) distinction. In 1998 she presented her first solo exhibition, "Epiloges" in Limassol and Nicosia, followed in 2024 by her second, "One Click Away," at Lumiere Gallery in Limassol. Her subjects draw inspiration from Cyprus's nature, her travels, the sea and human life. Through her photographic presentations she has shared impressions from countries such as India, China, Vietnam, Morocco and Tunisia. She has served as a judge in local and international competitions, while her photographs are featured in hotels, restaurants, private collections, books, magazines, calendars and catalogues.

"Στην έκθεση παρουσιάζονται έξι επιλεγμένα κοντινά πλάνα από τη μεγάλη σειρά «Κοσμήματα».

Στη σειρά αυτή, ο Μανουσάκης αποκαλύπτει την κρυφή ομορφιά των φύλλων και των κλαδιών μέσα από λεπτομερή κοντινά πλάνα, που ονομάζει «κοσμήματα». Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες μεταμορφώνουν τη φύση σε μικρά έργα τέχνης, όπου η μορφή, η υφή και οι λεπτομέρειες αναδεικνύονται με μια σχεδόν μαγική ένταση. Ορισμένες εικόνες έχουν λευκό φόντο, φωτίζοντας τη λεπτότητα των στοιχείων, ενώ άλλες, με μαύρο φόντο, δημιουργούν έντονη αντίθεση και βάθος, προσδίδοντας στις φυσικές μορφές αίσθηση γλυπτού. Η σειρά μας καλεί να δούμε τη φύση σαν κόσμημα, κρυμμένο στα πιο απλά της κομμάτια."

"The exhibition presents six selected close-ups from the extensive series "Jewels".

In this series, Manousakis reveals the hidden beauty of leaves and branches through finely detailed close-ups, which he calls "jewels." The black-and-white photographs transform nature into small works of art, where form, texture, and detail are highlighted with an almost magical intensity. Some images feature a white background, illuminating the delicacy of the natural elements, while others, set against a black background, create strong contrast and depth, giving the organic forms a sculptural presence.

The series invites us to see nature as a jewel — hidden within its simplest parts."

Georgea Solomontos

Ο Χρήστος Μανουσάκης γεννήθηκε το 1963 στην Κρήτη και από το 1988 ζεί και εργάζεται στη Γερμανία. Μετά από τις σπουδές του στην Σχολή Φωτογραφίας της Κολωνίας, ίδρυσε το 1996 μαζί με μια ομάδα φωτογράφων την «Artist's Initiative Group V», αφιερωμένη στη διατήρηση και διάδοση της τέχνης της φωτογραφίας με καλλιτεχνική αξίωση. Διηύθυνε εργαστήρια για την ασπρόμαυρη φωτογραφία σε συνεργασία με την Ακαδημία Leica στην Ελλάδα και από το 2000 διευθύνει εργαστήρια στη Γερμανία με θέμα τη νεκρή φύση και την προσωπογραφία. Φωτογραφίες του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις και έχουν επίσης δημοσιευθεί σε αρκετά επαγγελματικά φωτογραφικά περιοδικά. 

"I grew up near the sea and initially had little connection with trees. Although I often photographed them – in contexts of drought or, as in Namibia, for purely aesthetic reasons – I was never the typical landscape photographer chasing sunsets. My deeper engagement with trees began around 2000, through a long-term commission focused on tropical forests and national parks in Africa and China, exploring themes such as biodiversity, ecotourism, and sustainability. Accompanying scientists on field research, I witnessed how forest communities – the Pygmies – live in harmony with nature, without waste or damage. A way of life often seen as primitive, yet truly sustainable. At that time, discussions about climate were not a major focus; the results primarily interested specialists. Still, I managed to convince my employer to present the findings in a way that would also engage a broader audience. The resulting photographs were exhibited internationally – from the USA to Paris, Berlin, and China – and today, in the context of climate change, they serve as an archive that reveals how rapidly our world has changed."

"Μεγάλωσα κοντά στη θάλασσα και αρχικά η σχέση μου με τα δέντρα ήταν περιορισμένη. Αν και τα φωτογράφισα συχνά – σε περιβάλλοντα ξηρασίας ή, όπως στη Ναμίμπια, για καθαρά αισθητικούς λόγους – ποτέ δεν υπήρξα ο κλασικός φωτογράφος τοπίου που αναζητά το τέλειο ηλιοβασίλεμα. Η ουσιαστική μου ενασχόληση με τα δέντρα ξεκίνησε γύρω στο 2000, μέσα από μια πολυετή ανάθεση που αφορούσε τα τροπικά δάση και εθνικά πάρκα της Αφρικής και της Κίνας, με θέματα όπως η βιοποικιλότητα, ο οικοτουρισμός και η βιωσιμότητα. Συνοδεύοντας επιστήμονες σε επιτόπιες έρευνες, είδα τη φύση, τα ζώα και τους ανθρώπους των δασών – τους Πυγμαίους – να ζουν σε ισορροπία με το περιβάλλον, χωρίς απορρίμματα ή φθορές. Ένας τρόπος ζωής που ο σύγχρονος κόσμος θεωρεί πρωτόγονο, αλλά είναι στην ουσία βαθιά βιώσιμος. Eκείνη την εποχή, oι συζητήσεις για το κλίμα, δεν έπαιζαν ρόλο· τα αποτελέσματα ενδιαφέραν σχεδόν αποκλειστικά τους ειδικούς. Παρ' όλα αυτά, κατάφερα να πείσω τον εργοδότη μου να παρουσιάσουμε τα ευρήματα με τρόπο που να κινήσει το ενδιαφέρον και του ευρύτερου κοινού. Οι φωτογραφίες εκείνης της περιόδου παρουσιάστηκαν διεθνώς – από τις ΗΠΑ έως το Παρίσι, το Βερολίνο και την Κίνα – και σήμερα, στο πλαίσιο των κλιματικών αλλαγών, λειτουργούν σχεδόν ως αρχείο, που αποτυπώνει πόσο ραγδαία έχει αλλάξει ο κόσμος."

Φωτογράφος από το 2000, ο Gerald Gezett Zoerner δραστηριοποιείται στον χώρο του Τύπου και διατηρεί στούντιο στο Βερολίνο από το 2009. Εστιάζει στη φωτογραφία εκδηλώσεων και πορτρέτων, ενώ παράλληλα αναπτύσσει ελεύθερα επαγγελματικά έργα και συμμετέχει σε εκθέσεις. Συνεργάζεται με ιδρύματα και πολιτιστικούς φορείς, όπως η Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Βερολίνο, ειδικά στους τομείς της λογοτεχνίας, των περιοδικών και άλλων ηλεκτρονικών μέσων. Οι φωτογραφίες του έχουν αγοραστεί από συλλέκτες και δημόσιες συλλογές, όπως το Γερμανικό Αρχείο της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας για την Εκπαίδευση Πολιτών. Είναι μέλος των ενώσεων φωτογράφων Freelens και bpp – Association of Professional Portrait Photographers.

"Οι φωτογραφίες του JackyMartin μας ταξιδεύουν στα επιβλητικά τοπία της Αμερικής – από το GrandCanyon της Αριζόνα έως τα δάση της Καλιφόρνια, της Γιούτα και του Γουαϊόμινγκ. Τα έργα του φωτογράφου που παρουσιάζονται εστιάζουν σε ένα μόνο δέντρο — το μοναχικό δέντρο — που στέκεται σιωπηλό μέσα στη μεγαλοπρέπεια της άγριας φύσης. Με την ευαισθησία του, ο φωτογράφος καταφέρνει να αιχμαλωτίσει την ουσία και το μεγαλείο της φύσης, όπως και τη σιωπηλή της δύναμη. Αυτά τα δέντρα μου θυμίζουν μοναχικούς ανθρώπους. Η παρουσία τους αποπνέει σιωπή, αλλά και δέος για την αντοχή και τη δύναμη της ζωής, ακόμη και στις πιο άγριες και δύσβατες γωνιές του κόσμου."

"The photographs of Jacky Martin take us on a journey through the majestic landscapes of America – from the Grand Canyon in Arizona to the forests of California, Utah, and Wyoming. The works presented focus on a single tree — the lonely tree — standing silently in the wilderness. With his sensitivity, the photographer manages to capture the essence and grandeur of nature, along with its quiet strength. These trees remind me of lonely human beings. Their presence evokes a sense of silence and awe for the resilience and power of life, even in the wildest and most rugged corners of the world."

Georgea Solomontos

Από την αρχή, η συνεργασία των 8 φωτογράφων και 8 ποιητών στο πρότζεκτ «Η Ποίηση της Εικόνας» βασίστηκε σε μια απλή ιδέα: οι ποιητές θα αντλούσαν έμπνευση από τις εικόνες. Κάθε φωτογραφία γινόταν ένα σημείο εκκίνησης, ένας σπόρος για τη λεκτική δημιουργία.

Ο τελευταίος ποιητής, ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης, αρχικά εμπνευσμένος από φωτογραφίες καμένων δασών στον Καϊάφα, αλλά στη συνέχεια και από τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Κύπρο, έγραψε το ποίημά του τον Ιούλιο του 2025, τις μέρες που οι φλόγες σάρωσαν κυρίως τις περιοχές βόρεια της Λεμεσού. Στην τελευταία του στροφή, η ποίηση μιλά για αναγέννηση και ζωή:

«…θ' αναβλαστήσω – άλλος άνθρωπος θα γίνω, και σταφυλή, σαν πρώτα, του φωτός.»

Μόλις έναν μήνα μετά, ο φωτογράφος Farshad Broumand Gohar, επισκεπτόμενος τα καμένα δάση, αντικρίζει την ποίηση να ζωντανεύει μπροστά του: ο καμένος κορμός ξαναβλασταίνει, ολόφρεσκα κόκκινα φύλλα σαν φλόγες αναδύονται μέσα από τις στάχτες. Η αναγέννηση, η ζωή! Και έτσι προστέθηκε ο τελευταίος φωτογράφος – το 8+1 που ολοκλήρωσε τον κύκλο της έμπνευσης και της δημιουργίας.

From the beginning, the collaboration of 8 photographers and 8 poets in the project "The Poetry of the Image" was based on a simple idea: the poets would draw inspiration from the images. Each photograph became a starting point, a seed for verbal creation.

The last poet, Kyriakos Charalambides, initially inspired by photographs of burned forests in Kaiafas, but later also by the devastating wildfires in Cyprus, wrote his poem in July 2025, during the days when the fires swept through areas mainly north of Limassol. In its final stanza, the poetry speaks of rebirth and life:

"…I shall sprout again – another person I will become, and a cluster, as before, of light."